[RB@Blog_Title]

ابزار مدرن

بسیاری از شرکتهای  انجام پروژه های مهندسی مکانیک ، خصوصاً در کشورهای صنعتی ، برنامه های مهندسی با کمک رایانه (CAE) را در فرآیندهای طراحی و تجزیه و تحلیل موجود خود ، از جمله مدل جامد 2D و 3D با کمک کامپیوتر (CAD) آغاز کرده اند. این روش دارای مزایای بسیاری است ، از جمله تجسم آسان تر و دقیق تر محصولات ، توانایی ایجاد مجموعه های مجازی قطعات و سهولت استفاده در طراحی رابط ها و تحمل های جفت شدن.

سایر برنامه های CAE که معمولاً توسط مهندسان مکانیک استفاده می شود شامل ابزارهای مدیریت چرخه عمر محصول (PLM) و ابزارهای تجزیه و تحلیل است که برای انجام شبیه سازی های پیچیده استفاده می شود. برای پیش بینی پاسخ محصول به بارهای مورد انتظار ، از جمله عمر خستگی و قابلیت تولید ، ممکن است از ابزارهای آنالیز استفاده شود. این ابزارها شامل تجزیه و تحلیل عناصر محدود (FEA) ، دینامیک سیالات محاسباتی (CFD) و ساخت با کمک رایانه (CAM) است.

با استفاده از برنامه های CAE ، یک تیم طراحی مکانیکی می تواند به سرعت و با کمترین هزینه روند تولید را برای تولید محصولی مناسب تر ، هزینه ، عملکرد و سایر محدودیت ها تکرار کند. قبل از اتمام طراحی ، هیچ نمونه اولیه فیزیکی ایجاد نمی شود و به جای چند مورد ، صدها یا هزاران طرح ارزیابی می شود. علاوه بر این ، برنامه های تجزیه و تحلیل CAE می توانند پدیده های فیزیکی پیچیده ای را که با دست قابل حل نیستند ، مانند خاصیت الاستیسیته ، تماس پیچیده بین قطعات جفت شدن یا جریان های غیر نیوتنی ، مدل کنند.

همانطور که مهندسی مکانیک شروع به ادغام با سایر رشته ها می کند ، همانطور که در مکاترونیک دیده می شود ، بهینه سازی طراحی چند رشته ای (MDO) با سایر برنامه های CAE برای اتوماسیون و بهبود روند طراحی تکراری در حال استفاده است. ابزارهای MDO به دور فرآیندهای CAE موجود می پیچند و به شما امکان می دهند ارزیابی محصول حتی پس از آنکه تحلیلگر روزانه به خانه می رود ادامه یابد. آنها همچنین از الگوریتم های بهینه سازی پیشرفته برای کاوش هوشمندانه تر در طراحی های ممکن استفاده می کنند ، و اغلب راه حل های نوآورانه بهتر برای مشکلات طراحی چند رشته ای دشوار پیدا می کنند