[RB@Blog_Title]

فرم ها ، ژانرها ، رسانه ها و سبک ها

هنر
هنرهای خلاق اغلب به دسته های خاص تری تقسیم می شوند ، به طور معمول در دسته های قابل درک ادراکی مانند رسانه ها ، ژانرها ، سبک ها و فرم ها. شکل هنر به عناصری از هنر گفته می شود که مستقل از تفسیر یا اهمیت آن هستند. این شامل روشهای پذیرفته شده توسط هنرمند و ترکیب فیزیکی اثر هنری است ، و در درجه اول جنبه های غیر معنایی کار (مانند شکل) مانند رنگ ، کانتور ، بعد ، متوسط ​​، ملودی ، فضا ، بافت و ارزش است. فرم همچنین ممکن است شامل اصول طراحی بصری ، مانند ترتیب ، تعادل ، کنتراست ، تأکید ، هماهنگی ، تناسب ، مجاورت و ریتم باشد.

به طور کلی در مورد هنر سه مکتب فلسفه وجود دارد که به ترتیب بر فرم ، محتوا و زمینه تمرکز دارند. فرمالیسم افراطی این دیدگاه است که تمام خصوصیات زیبایی شناختی هنر رسمی هستند (یعنی بخشی از شکل هنر). فلاسفه تقریباً به طور جهانی این نظر را رد می کنند و معتقدند که خصوصیات و زیبایی شناسی هنر فراتر از مواد ، فنون و فرم است. متأسفانه ، در مورد اصطلاحات برای این خصوصیات غیر رسمی اتفاق نظر کمی وجود دارد. برخی از نویسندگان به موضوع و محتوا - به عنوان مثال ، دلالت ها و دلالت ها - اشاره می کنند ، در حالی که برخی دیگر اصطلاحاتی مانند معنی و معنی را ترجیح می دهند.برق

قصد گرایی افراطی معتقد است که هدف تألیفی در انتقال معنای یک اثر هنری ، با انتقال محتوا یا ایده اصلی اساسی ، نقشی تعیین کننده دارد ، در حالی که همه تفاسیر دیگر را می توان کنار گذاشت. این موضوع را به عنوان اشخاص یا ایده بازنمایی شده و محتوا را به عنوان تجربه هنرمند از آن موضوع تعریف می کند. به عنوان مثال ، ترکیب ناپلئون اول در تخت سلطنتی وی تا حدی از مجسمه زئوس در المپیا گرفته شده است. همانطور که توسط عنوان ثابت می شود ، موضوع ناپلئون است ، و محتوای آن نمایش اینگرس از ناپلئون به عنوان "امپراتور-خدا فراتر از زمان و مکان" است. فیلسوفان ، مانند فرمالیسم افراطی ، به طور معمول قصد گرایی افراطی را رد می کنند ، زیرا هنر ممکن است چندین مفهوم مبهم داشته باشد و مقصود تالیفی غیرقابل شناخت و بنابراین بی ربط باشد. تفسیر محدود کننده آن "از نظر اجتماعی ناسالم ، از نظر فلسفی غیر واقعی و از نظر سیاسی غیرعقلانی است"